Wij gaan proberen om de werkzaamheden, vorderingen maar ook tegenslagen met jullie te delen middels deze blog.
Sinds 4 februari wonen we nu op het domein en ik moet zeggen dat het inmiddels wel begint te wennen. Dat mag ook wel na ruim twee maanden. Waarom dan nu pas deze blog? Dat heeft alles te maken met het feit dat de website nog niet gereed was en dat er belangrijkere zaken waren die voorrang kregen. We willen nu de komende weken een soort van inhaalslag maken om jullie ook van die eerste twee maanden op de hoogte te brengen.
De eerste week waren de vorige beheerders er ook nog, zij woonden nog in het woonhuis en wij zijn in Blaireau, een van de gîtes (appartementen) getrokken. Konden we meteen ondervinden hoe dat was, we voelden ons trouwens best nog een beetje op visite. De eerste dagen zijn we wegwijs gemaakt door Anne en Daniel. Ze hebben ons heel veel laten zien en uitgelegd. Dan komt er een stortvloed aan informatie over je heen, maar zolang zij hier waren, konden we af en toe navraag doen. Na een week vertrokken zij echter, weer terug naar Nederland en hadden we het rijk alleen. Tijd om alles eens goed te bekijken en de ruimtes in het lege woonhuis op te meten. Zolang zij er waren, voel je je toch een beetje indringer. Met alle maten konden we plannen gaan maken hoe wij onze inboedel in het huis konden gaan passen.
18 februari, een dag voor Ruud zijn verjaardag, reden we de 800 kilometer weer terug naar de Aveyron. Er zou een drukke periode aankomen. 19 februari vierden wij zijn verjaardag en ons afscheid met een select groepje vrienden bij Marijke, dit werd heel gezellig. 20 februari hebben we de huurauto opgehaald met Wim die ons die week kwam helpen. Samen met Tom hebben we die dag de bus en de aanhanger volgestouwd met inboedel en andere spullen. Puh, wat hebben we een hoop zooi… Met tussendoor wat lekkere restjes van het feestje waren we al met al toch vrij snel klaar. 21 februari zijn we weer naar Bretagne vertrokken. Halverwege is Leida bij Wim in de bus gaan zitten voor wat gezelschap en de juiste route. 22 februari hebben we de bus en de aanhanger leeggeruimd en de meeste spullen in de juiste ruimtes geplaatst. 23 februari reden Wim en Ruud weer terug om de bus in te leveren en om nog een aanhangertje vol op te halen. 24 februari heeft Marijke geholpen met het laden van de auto en aanhanger met huif om 25 februari samen weer richting Bretagne te rijden. Die dag zou ook onze zoon Vincent vanuit Nederland arriveren. We zijn met zijn vieren druk bezig geweest om meubels in elkaar te zetten, kamers in te richten en dozen uit te pakken zodat we daadwerkelijk in huis konden gaan wonen.
Gelukt, woensdagnacht sliepen we met zijn allen in ons huis en konden we de gebruikte gîtes Blaireau en Renard schoonmaken en weer gereedmaken voor de komst van de eigenaren van het domein. Met hun komst werd het weer op een andere manier druk. Heel veel te bespreken, te bekijken en te regelen, maar ook tijd voor gezelligheid. Onze woonkeuken was klaar dus daar konden we mooi met zijn allen aan tafel om te genieten van allerlei lekkere dingen, bv de erwtensoep uit Nederland. Onze zoon Vincent ging zaterdag 4 maart na een weekje hard werken weer terug naar Nederland, Esther en Vincent reden die zondag weer naar huis en Ruud ging ook die zondag Marijke en haar aanhanger naar huis brengen. Maandag 6 maart heeft Marijke weer geholpen om onze eigen aanhanger vol te pakken en die dinsdag is Ruud, dit keer helemaal alleen, weer naar La Chapelle-Neuve gereden. Paula en Chris waren er nog en na een gezamenlijke maaltijd vertrokken die woensdagmorgen ook weer naar Nederland.
Na een maand waren we weer alleen met onze eigen spullen op ons eigen plekkie.